Դրամատիկ կատակերգություն երկու արարով
Գործող անձինք.
ՀԱՐՈւԹ- մոտ 25-26 տարեկան
ԱՍՏՂԻԿ- մոտ 25 տարեկան
ՕՀԱՆ- 60-ին մոտ
ՔՆԱՐ- 50-ին մոտ
ԻՍԿՈւՀԻ- մոտ 80 տարեկան
ՄԱՐՏԻՐՈՍ
ԿԻՐԱԿՈՍ
ՆՈՐԻԿ- 4-5 տարեկան
Արար 1
Պատկեր 1
Հարութի բնակարանը. հյուրասենյակ, սեղանին` գինի, կերակուր: Օհան և Քնար, ապա` Հարութ և Աստղիկ:
ՕՀԱՆ — (դռանը մոտենալով): Հզոր փակեր են, կուվալդով էլ չի բացվի:
ՔՆԱՐ — Հազար անգամ ստուգեցիր այդ փակերը:
ՕՀԱՆ — Միայն` բալգարկայով, բայց բալգարկա ո՞վ կտա: Այսինքն, գուցե նայե՞մ սրա խորդանոցում… Հը՞, ինչ ես կարծում:
ՔՆԱՐ — Առավոտյան չնայեցի՞ր:
ՕՀԱՆ — Չէ, ուզում էի նայել, բայց մտածեցի` հանկարծ կգա, կբռնացնի: Իսկ հիմա մտածում եմ` բռնացնում է, թող բռնացնի… Հո ես իր ստրուկը չե՞մ, չէ՞…
ՔՆԱՐ — Դե նստիր, էլի, Օհան, ներվայնացնում ես գնալ-գալով:
ՕՀԱՆ — Տիկին, ես ազատատենչ մարդ եմ, ես չեմ կարող փակի տակ օրերով պարապ նստել:
ՔՆԱՐ — Չես կարող` պատուհանով դուրս արի:
ՕՀԱՆ — Հեշտ ես ասում, գիտե՞ս՝ ինչ բարձր է:
ՔՆԱՐ — Ուրեմն, հանգստացիր, դեռ գինի ունենք, լցրու:
ՕՀԱՆ — Ցավն էլ դա է, որ էս մի շիշն է մնացել:
ՔՆԱՐ — Քիթ-մռթին խփեիր, տղամարդ չե՞ս:
ՕՀԱՆ — Ես ինչ տղամարդ, է… այսինքն, ինչ եմ ասում, իհարկե, եմ, բա ո՞նց… բայց դե, մյուս կողմից` էն վաղ էր, որ մկաններս եռանդով լեցուն էին… (Խմում է:)